اشتقاق قاره ها
اشتقاق قاره ها ؛ ما در وب سایت بنیاد بین المللی تئوری ها و دکترین ها قصد داریم در این مقاله مفهوم اشتقاق قاره ها را مورد بررسی و معرفی بسیار چکیده قرار دهیم. این نظریه‌ای است که ابتدا در قرن هفدهم پیشنهاد شد، امّا صورت جامع آن را آلفرد وگنر در سال ۱۹۱۱ میلادی بیان کرد.
اشتقاق قاره ها ؛ بیوگرافیِ نظریه پرداز
آلفرد لوثار وگنر دانشمند، زمین‌شناس ، هواشناس آلمانی و ژئوفیزیکدان در ۱ نوامبر ۱۸۸۰میلادی در شهر برلین متولد شد. شهرت اصلی این دانشمند بابت نظریه اشتقاق قاره ها است که آن را در سال ۱۲۹۴ خورشیدی برابر با ۱۹۱۱ میلادی ارائه کرد.
او نظریه‌اش را بیش‌تر بر دو چیز بنا کرده بود، یکی همانندی قابل توجه میان شکل خطوط ساحلی روبه‌روی هم آفریقا و آمریکای جنوبی، و دیگری تشابهات نزدیک زمین‌شناختی این دو قاره. وگنر این دلایل را گسترس داد و نتیجه گرفت که زمین تا درحدود دویست میلیون سال پیش قاره‌ی عظیم یگانه‌ای بود که اقیانوس بر آن محیط بود، و آن را «پانگه‌آ» نامید.
پراکندگی کنونی قاره ها از تجزیه‌ی پانگه‌آ و در پی رانش توده‌های قاره‌ای حاصل شد. لازمه‌ی این نظریه آن بود که قطعات قاره‌ای پوسته، آزادانه از طریق جعبه و پوسته‌ی اقیانوسی حرکت کنند.
اشتقاق قاره ها ؛ شواهد فیزیکی
امّا شواهد زمین فیزیکی نشان داد که جعبه و پوسته‌ی اقیانوسی از پوسته‌ی قاره‌ای سخت‌ترند و چون هیچ نیروی شناخته شد‌ه‌ای در کار نبود که چنان بزرگ باشد که قاره‌ها را به حرکت در آورد، این نظریه پشتوانه‌ی خود را از دست داد. به تازگی بنابر شواهدی که دال بر گسترش کف دریاها دارد روشن شده است که قاره‌ها به عنوان بخشی از صفحات ضخیم تر سنگِسپهری نسبت به یکدیگر حرکت کرده‌اند. جریان‌های همرفتی که قاعده‌ی صفحات می‌کشند، نیروی رانش قابل توجهی‌اند. اشتقاق قاره‌ها را رانه‌ی قاره‌ئی هم گفته‌اند.
دیدگاهتان را بنویسید