خطر رفتار پرخطر؛ مطالعات نشان می‌دهد که رفتارهای پر خطر نیز مانند خندیدن و خمیازه کشیدن واگیردار است. در تحقیقی به افراد فرصت داده شد که در مورد یک مساله مالی ریسک کنند و آنها تقریبا محتاط عمل کردند ولی هنگامی که پذیرش ریسک سایرین را مشاهده کردند، آنها نیز تمایل بیشتری به پذیرش ریسک نشان دادند.
والدین بسیاری از فرزندانشان پرسیده اند: ” اگر دوستانت خودشان را از پل پرتاب کنند، تو هم همان کار را می‌کنی؟”
با وجود اینکه مشخص نیست در تاریخ بشریت، اولین فرزندی که حوصله اش از این عبارت سر رفته چه کسی است، معلوم شد که پدرها و مادرها حق دارند که نگران باشند: بر اساس مطالعات جدید، اطرافیان ما می‌توانند بر روی تصمیماتی که ما در مورد ریسک پذیری می‌گیریم تاثیر گذار باشند.
نتیجه آزمون خطر پذیری در مورد پول
در این پژوهش، محققان رفتار افرادی را که در مورد پول (نه امنیت شخصی) ریسک پذیری کردند مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که پس از مشاهده رفتار خطرپذیری در دیگران، احتمال بیشتری داشت که افراد خودشان هم ریسک پذیر باشند.
شینسوکه سوزوکی (Shinsuke Suzuki ) همکار نویسنده در پژوهش و محقق پسادکترا در علوم اعصاب در دانشگاه فنی کالیفرنیا (Caltech) می‌گوید: ” دانشمندان علوم اجتماعی عبارت “واگیر رفتاری” را در تشریح پدیده ای استفاده می‌کنند که طی آن افراد باورها، عقاید یا حالت احساسی خود را با آنچه که افراد پیرامونشان تجربه کرده اند، تطبیق می‌دهند “.
سوزوکی به وبگاه علمی لایو ساینس (Live Science) گفت: این پژوهش جدید نشان می‌دهد که مردم می‌توانند بر اساس نزدیکی به افرادی که ریسک طلب هستند به رفتار خطرناک گرایش پیدا کنند.
ولی در این پژوهش همچنین مشاهده شد که مردم هنگامی که می‌بینند دیگران نیز همین گونه رفتار می‌کنند، خجالتی و دور از پذیرش ریسک هستند.
سوزوکی گفت: “یافته های ما، در ابتدا ما را در درک این موضوع کمک کرد که چگونه رفتار ریسک پذیر ما می‌تواند از طریق مشاهده سایر عوامل تحت تاثیر قرار بگیرد”.
کسب و کار پر خطر
در این پژوهش، ۲۴ نفر با یک سناریوی قمارگونه مواجه شدند. به آنها ۴ ثانیه زمان داده شد تا تصمیم بگیرند آیا می‌خواهند به یک مساله قطعی- برد قطعی ۱۰ دلار- جواب مثبت بدهند یا شانس خود را برای گرفتن مبلغ بالاتر امتحان کنند.
همچنین از آنها خواسته شد دیگران را که در همین مورد تصمیم می‌گرفتند مشاهده کنند، یا حتی پاسخ فرد دیگری را، بدون اینکه بتوانند نتیجه انتخاب خود را ببینند، پیش بینی کنند (که آیا ممکن است آنها ریسک را بپذیرند یا نه).
دانشمندان دریافتند هنگامی که شرکت کنندگان، انتخاب سایرین را مشاهده نکردند، اکثر آنها محتاطانه رفتار کردند، و احتمال بیشتری داشت که شرط مطمیئن تر را قبول کنند- ۱۰ دلار تضمین شده .
ولی هنگامی که شرکت کنندگان، افراد دیگری را که درگیر رفتار ریسک پذیری بودند مشاهده کردند، با اینکه راهی نبود تا بدانند که این ریسک ها سودی برای آن افراد مورد مشاهده داشته یا نه، آنها نیز احتمال داشت که شرط پرریسک تر را انتخاب کنند.
دانشمندان نتیجه گرفتند: ” یافته های ما نشان می‌دهد هنگامی که شخصی موقعیت این را دارد که به صورت ثابت رفتار خطرناک عوامل دیگر را مشاهده کند، ترجیحات ریسک پذیری خودش می‌تواند مستقیماً تحت تاثیر قرار بگیرد”.
مغز و پذیرش خطر
دانشمندان همچنین فعالیت مغز شرکت کنندگان را بررسی کردند، تا ببینند هنگامی که میزان ریسک پذیری دیگران را می‌دیدند چه اتفاقی برای سطوح عصبی آنها افتاد و همچنین هنگامی که تصمیمات خودشان را می‌گرفتند.
اسکن ها در نقاطی از مغز که با مشاهده و یادگیری مرتبط است فعالیت های عصبی را در هنگام مشاهده دیگران نشان داد. اسکن ها همچنین نشان داد فعالیت در سایر نقاط مغز- هسته دم دار، که با ارزیابی ریسک مرتبط است- پس از اینکه شرکت کنندگان دیدند که دیگران در طلب ریسک هستند تغییر کرد.
نویسنده پژوهش گفت: همچنین، یافته ها نقشه مغزی را نشان داده که چگونه مشاهده ریسک طلب‌ها می‌تواند سبب “سرایت” در مشاهده کنندگان شود و آنها را وا دارد که به همان شیوه ریسک طلبانه رفتار کنند.
رفتار واگیردار
تحقیقات دیگر نشان داد مردم واقعا رفتارهای خاصی را از دیگران “می‌گیرند”.
خنده، مسری تلقی می‌شد، و یک مطالعه در سال ۲۰۰۶ از محققان انگلیسی نشان داد که واقعاً این گونه است، مغز در پاسخ به شنیدن صدای خنده دیگران به ماهیچه های صورت سیگنال می‌دهد. پژوهش‌های دیگر نشان داد خمیازه کشیدن مسری است- به ویژه در میان دوستان- و این در مورد شامپانزه ها و گرگ‌ها نیز صدق می‌کند.
یک تحقیق سال ۲۰۱۳ در ژورنال انجمن سلطنتی ارتباط (Royal Society Interface) نشان داد که دست زدن مثالی از “رفتار مسری” است. یکی از محققان توضیح می‌دهد که رفتارهایی مانند کف زدن پس از یک اجرا چیزی است که فرد به فرد، پیش می‌رود تا جایی که همه سالن تحت تاثیر قرار می‌گیرد”.
سوزوکی با نشان دادن اینکه تصور از خطر می‌تواند با در معرض ترجیحات ریسک دیگران قرار گرفتن، تغییر کند، بیان کرد: این می‌تواند سرنخ‌هایی برای درک الگوی پذیرش ریسک در بازارهای مالی ارایه دهد.
این پژوهش در ۲۱ مارچ در ژورنال Proceedings of the National Academy of Sciences. به چاپ رسیده است.
دیدگاهتان را بنویسید