مسیر سیارک در اولین آزمایش سیستم دفاع سیاره ای ناسا تغییر کرد ؛ بر اساس اخبار منتشر شده و به نقل از خبرگزاری رویترز روز چهارشنبه فضاپیمایی که هدف آن آزمایش نوعی فناوری است که در آینده می تواند به جلوگیری از برخورد سیارکی به زمین کمک کند پرتاب شده است. ماموریت “دارت” ناسا یک طرح دیرینه برای دفع خطر یک سنگ بزرگ آسمانی را ارزیابی خواهد کرد. این فضاپیما به جرمی به نام “دیمورفوس” برخورد خواهد کرد تا میزان تغییر مسیر و سرعت آن محاسبه شود. اگر یک قطعه سنگ آسمانی به قطر چند صد متر به زمین برخورد کند، می تواند باعث ویرانی در سطح یک قاره شود. این اولین تلاش برای منحرف کردن یک سیارک با هدف کسب اطلاعات در مورد چگونگی محافظت از زمین است. البته سیارکی که آزمایش خواهد شد خطری را متوجه سیاره ما نمی کند.
بیانیۀ دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای ناسا
کِلی فَست از دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای ناسا در خصوص تغییر ایجاد شده در مسیر سیارک گفت: “دارت فقط تناوب مداری دیمورفوس را به مقدار خیلی کمی عوض خواهد کرد و همین برای منحرف کردن مسیر سیارک که خیلی زود کشف شده کافی است.” این فضاپیما صبح روز چهارشنبه با موشک فالکون ۹ از پایگاه نیروی فضایی وندنبرگ در کالیفرنیا پرتاب شد.
سیارک ها مصالح ساختمانی به جا مانده از دوران اولیه منظومه شمسی هستند. در موارد خیلی نادر یک سنگ آسمانی در مدارش دور خورشید می تواند در مسیر برخورد با زمین قرار گیرد.
ماموریت ۳۲۵ میلیون دلاری دارت یک جفت سیارک که به فاصله کم دور هم می گردند را هدف خواهد گرفت. سیارک بزرگتر به نام دیدیموس حدود ۷۸۰ متر است درحالی که همدم کوچکتر آن، دیمورفوس، حدود ۱۶۰ متر قطر دارد.
مقیاس ها
برخورد اجرامی به اندازه دیمورفوس به زمین به انفجاری بسیار قوی تر از یک بمب اتمی معمولی منجر خواهد شد. سیارک هایی به قطر ۳۰۰ متر و بزرگتر می توانند باعث خرابی در سطح یک قاره شوند درحالی که اجرام حتی بزرگتر به قطر یک کیلومتر دارای قدرت تخریب جهانی خواهند بود. این مقیاس چرایی تلاش ناسا برای تلاش در جهت ایجاد تغییر در مسیر سیارک را به خوبی نشان می دهد.
دارت بعد از پرتاب ابتدا از گرانش زمین می گریزد و بعد وارد مداری دور خورشید خواهد شد. این فضاپیما سپس در سپتامبر ۲۰۲۲ در فاصله ۶.۷ میلیون کیلومتری زمین به این جفت خواهد رسید. دارت با سرعت ۶.۶ کیلومتر در ثانیه به دیمورفوس برخورد خواهد کرد. این حادثه باید سرعت دیمورفوس را به اندازه کسری از یک میلیمتر در ثانیه عوض کند و مدار آن دور دیدیموس را تغییر دهد. این تغییری بسیار کوچک خواهد بود، اما می تواند یک سیارک را از مسیر برخورد با زمین منحرف کند.
نظر محققان این پروژه
تام استاتلر از محققان ماموریت تغییر مسیر سیارک در ناسا گفت: “شمار سیارک های کوچک خیلی بیش از سیارک های بزرگ است بنابراین بزرگترین تهدیدی که متوجه ما خواهد بود – البته اگر هرگز با آن مواجه شویم – احتمالا از طرف سیارکی به اندازه دیمورفوس خواهد بود”.
دارت حامل دوربینی به نام “درِیکو” است که تصاویری از دو سیارک تهیه خواهد کرد و به فضاپیما کمک می کند در مسیر صحیح برخورد با دیمورفوس قرار گیرد و موفق به تغییر مسیر سیارک مورد اشاره شوند.
حدود ۱۰ روز قبل از برخورد دارت به هدف، یک فضاپیمای کوچک ساخت ایتالیا که سوار دارت است از آن جدا خواهد شد تا از برخورد تصویربرداری کند.
تغییر کوچک در مدار دیمورفوس به دور دیدیموس را تلسکوپ های زمینی محاسبه خواهند کرد. تام استاتلر می گوید: “ما می خواهیم بدانیم آیا واقعا سیارک را منحرف کردیم و چقدر؟”.
یک مجموعه دو تایی مثل دیمورفوس و دیدیموس آزمایشگاهی بی نظیر برای انجام چنین تستی هستند. این برخورد باید مدار دیمورفوس به دور دیدیموس را حدود یک درصد تغییر دهد، تغییری که ظرف چند هفته توسط رصدخانه های زمینی قابل رویت خواهد بود.
از نگاه زمین دیمورفوس از برابر دیدیموس می گذرد بنابراین عبور سیارک کوچکتر از برابر سیارک بزرگتر باعث افت نور آن می شود و برای همین تناوب مداری آن قابل اندازه گیری است.
تغییر مسیر سیارک ؛ روشی علمی یا ژستی هالیوودی؟
روش دارت برای منحرف کردن مسیر سیارک ، یک سیارک بالقوه خطرناک برای زمین به “تکنیک نیروی جنبشی برخورد کننده” موسوم است.
با این حال ایده های دیگری هم وجود دارد، از جمله جابجایی آرام سیارک از مسیرش در طول زمان یا حتی منفجر کردن آن با یک بمب اتمی که قبلا موضوع فیلم های تخیلی بوده.
دیدگاهتان را بنویسید