منظومه خورشیدی گالیله

منظومه خورشیدی گالیله

زمین و سیارات نه تنها گرد محور خود می‏‌چرخند، بلکه در مداری دایره‏ ای دور می‌‏زنند. به نظر می‌‏آید که “لک‏های” سیاه سطح خورشید حرکت می‌‏کنند، بنابراین خورشید هم باید حول محورش بچرخد. این موضوع منجر به کشف منظومه خورشیدی گالیله شد.

هنگامی که تلسکوپ برای اولین بار بسوی آسمان نشانه رفت، به اکتشافات زیادی منجر شد. مردی به نام گالیله مسئول بسیاری از این کشفهای اولیه بود. او با استفاده از این تلسکوپ انکساری دست ساز ساده در سال ۱۶۰۹ به مطالعه آسمان پرداخت و منظومه خورشید مرکزی کوپرنیک را با مشاهده آسمان از تلسکوپ شکستی‏اش که در همان سال ساخته بود، تأیید و ترویج می‌‏کرد.

کشف گالیله از اهمیت بسزائی برخوردار است، زیرا باورهای گذشته را مبنی بر اینکه زمین مرکز عالم است و کائنات به دور آن طواف می‌کنند کلاً به یک سو نهاد و با تجسم منظومه مشتری ، زمین را از مرکز کائنات بیرون کشید و به گرد خورشید به گردش در آورد.

سرانجام تحقیقات گالیله

مشاهدات و پژوهشهای گالیله او را به این وادی رهنمون شد که فرضیه های علمی را که بر اساس آنها زمین در مرکزیت عالم قرار داشت و خورشید و ستارگان به دور آن می گشتند مردود می شمرد. نزدیک به نیم قرن پیش از آن کوپرنیک اثر بزرگ خود را که طی آن ثابت کرد خورشید در مرکز دستگاه ستاره ای ما نیست و زمین و سیاره ها به دور آن می گردند، در معرض اذهان عموم قرار داده بود.

این فرضیه کوپرنیک مورد لعن و نفرین کلیسا قرار گرفته بود و زمانی که گالیله آشکارا اعلام داشت که این فرضیه صحت دارد و او با آن موافق است، روحانیون عالی مقام کلیسای کاتولیک دوباره خشمگینانه فرضیه کوپرنیک را به شدت محکوم کرده و آن را مطرود شمردند و کلیسا هرگز اجازه نمی داد که یک فرد غیر روحانی کتاب مقدس را به مطابق میل خود تغییر دهد.

سرانجام در سال ۱۶۱۰ انتشار یافته‌های علمی وی  در خصوص منظومه خورشیدی در تأیید نظر کوپرنیک مبنی بر ثابت نبودن زمین و گردش آن به دور خورشید باعث شد تا وی از سوی کلیسا مورد بازجویی و تفتیش عقاید قرار گیرد. کلیسا این مرد را در انتخاب یکی از راه‌های سوختن در آتش یا امضای توبه نامه‌ای به این مضمون آزاد گذاشت:

در هفتادمین سال زندگی‌ام در مقابل شما اربابان دین و دنیا به زانو درآمده‌ام و در حالی که کتاب مقدس را در آغوش می‌فشارم اعلام می‌کنم که ادعایم مبنی بر چرخش زمین به گرد خورشید ناشی از مستی بوده و سراسر اشتباه و دروغ است.

گالیله به خوبی می دانست که سوگند خوردن او هیچ چیزی را تغییر نمی دهد.