نظریه ابر زمان
نظریه ابر زمان به ما می گوید که؛ در تمامی طول تاریخ اندیشه همواره تصور فیزیكدان ها و فلاسفه این بود كه “زمان” پدیده‌ای است یك بعدی.
همانند یك خط از گذشته تا آینده امتداد دارد.
بر این اساس لحظات، ثانیه‌ها، ساعت‌ها، روزها، سال‌ها و قرن‌ها پشت سر هم سپری می‌شوند.
به همراه خود تحولات گوناگونی را در سرتاسر كیهان رقم می‌‌زنند.
اما مدتی است كه این تصور بشر درباره ماهیت زمان در حال تغییر است.
چرا كه از حدود دو دهه پیش برخی از فیزیكدان‌ها نظریه ابرزمان را مطرح کردند.
آنها به این نتیجه رسیده‌اند كه زمان برخلاف تصور متعارف موجود، یك بعدی نیست .
بلكه همانند یك صفحه، دو بعدی است!
صفحه زمان
ایتزاك بارز، فیزیكدان دانشگاه كالیفرنیای جنوبی و كامران وفا، فیزیكدان ایرانی دانشگاه هاروارد آمریكا نمونه‌هایی از این فیزیكدان‌هایی هستند که نظریه ابرزمان را مطرح کردند.
این محققان هنگامی كه در حال بررسی مدل‌هایی از جهان در چارچوب نظریه ابرریسمان و نظریه تعمیم یافته آن یعنی نظریه اِم بودند، برای نخستین بار با نشانه‌هایی مبنی بر احتمال وجود یك بعد زمانی اضافی حاكم بر كیهان مواجه شدند.
نظریه ابرزمان را مطرح کردند. اما دو بعدی بودن زمان ، احتمالی بسیار بسیار شگفت انگیز است.
اگر زمان همانطور كه تا پیش از این تصور می‌كردیم همانند یك خط راست یك بعدی باشد، در این صورت هر لحظه زمانی روی این خط، یا قبل از یك لحظه مفروض دیگر قرار می گیرد و یا بعد از آن.
بدین ترتیب، آینده و گذشته و مسیری كه گذشته را به حال و آینده متصل می كند كاملاً مشخص و تعریف شده خواهند بود و هر مجموعه ای از رویداد ها الزاماً توالی مشخصی خواهند داشت.
اما با افزودن یك بعد زمانی جدید، خط زمان تبدیل به صفحه زمان خواهد شد.
مسیر اتصال گذشته به آینده بر روی چنین صفحه ای حتی می تواند همانند یك حلقه باشد.
بدین ترتیب در چنین جهانی امكان رفت و آمد و سفر در بعد زمان اساساً وجود خواهد داشت.
بعد دوم زمان
اما شاید از خود بپرسید اگر واقعاً بعد دوم زمان وجود دارد پس چرا ما متوجه حضور آن نمی‌شویم؟
همگی انسان ها زمانی متولد می‌شوند، دوران های كودكی، جوانی، میانسالی و پیری را در امتداد بعد اول زمان پشت سر می گذارند.
نهایتاً از این دنیا می روند بدون اینكه هیچ تجربه ای از بعد دوم زمان داشته باشند.
علت چیست؟
فیزیكدان هایی كه مسأله وجود بعد دوم زمان را مطرح كرده اند پاسخ جالبی برای این معما پیدا كرده‌اند.
به گفته آنها بر طبق نظریه ابرزمان بعد دوم زمان در حالت معمول در خود پیچیده است.
به طوری‌كه این پیچیدگی در تجربیات روزمره – و حتی در بسیاری از آزمایشات علمی – اصلاً به چشم نمی‌آید.
به بیان ساده‌تر می توان گفت كه در نظریه ابرزمان صفحه دو بعدی زمان در حالت معمول همانند یك فرش لوله شده است.
از درون این فرش لوله شده تنها می‌توان از گذشته به سوی آینده حركت كرد .
برای همین ما به اشتباه تصور می‌كنیم كه زمان صرفاً پدیده‌ای یك بعدی است كه از گذشته به آینده امتداد دارد.
اما اگر بتوان این فرش لوله شده را از هم باز كرد می توان در زمان سفر کرد.
حتی می‌شود در درون همین لحظه‌‌ای كه هم‌اكنون در آن به سر می‌برید نیز به مسافرتی ابدی بروید.
سفری در امتداد عمود بر جهت سیر زمان!
البته برای باز كردن فرش زمان یك شرط اساسی وجود دارد:
برای این كار باید بتوانیم مقدار عظیمی انرژی را در حجم بسیار كوچكی متمركز كنیم.
به همین دلیل هم برخی فیزیكدان‌ها معتقدند كه تنها نقاطی در جهان ما هست كه امكان تمركز این انرژی عظیم و نتیجتاً باز شدن فرش لوله شده زمان در آنها وجود دارد.
این مکان ها قلب سیاهچاله ها هستند.
دیدگاهتان را بنویسید