جامعه شناسی، علمی ایده آلیستی

جامعه شناسی، علمی ایده آلیستی ؛ در جامعه شناسی، این اصطلاح گاه در وصف مواضعی مانند اعتقاد به اصالت تعاملات نمادین بکار می رود که بر اساس آن، واقعیت اجتماعی خارجی نمی تواند مستقل از تعاملات روزمره و ذهنیت عاملان اجتماعی وجود داشته باشد. بر اساس ادعای مارکسیست ها، جامعه شناسی ، علمی ایده آلیستی است زیرا نقش علّی شرایط عینی اقتصادی را کم اهمیت می داند. این مکتب به آرمان، تصور و تخیل بیش از تقلید طبیعت اهمیت می دهد. ایده آلیسم مبتنی بر آنست که اندیشه و تصور ارزشی اساسی در باب حقیقت دارد.

در علوم سیاسی، مکتبی در روابط بین الملل است که در آن بر اهمیت ارزش های اخلاقی، هنجارهای حقوقی، بین الملل گرایی و هماهنگی منافع به عنوان اصول راهنمای سیاستگذاری خارجی تأکید می شود .

ایده آل گرایی در هنر

این گرایش در هنرهای زیبا به سبکی اطلاق می شود که هنرمند در آن اشیاء را چنانکه می خواهد تجسم می کند نه آن گونه که در واقعیت هست. به گفتۀ  ای.اچ.کار  نقاد این مکتب، اشتباه اصلی ایده آلیسم تمایل آن به افراط در اندیشۀ خیالپردازانه به بهای بی توجهی به تحلیل جدی تجربی است تا جایی که ویژگی شاخص ایده آلیسم، آنست که در آنچه باید باشد چنان غرق می شود که آنچه را که بوده و هست، نادیده می گیرد. به نظر کار، تأکید شدید بر اصول انتزاعی بجای واقعیات عینی باعث ناتوانی در درک و کنترل رویدادهای بین المللی بین جنگ های جهانی اول(۱۹۱۴-۱۹۱۸) و دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵) شد.

ایده آل گرایان تاریخ

جان لاک (۱۶۳۲-۱۷۰۴) فیلسوف انگلیسی، ژان ژاک روسو (۱۷۱۲-۱۷۷۸) فیلسوف و جامعه شناس فرانسوی، یوهان گوتلیب فیشه (۱۷۶۲-۱۸۱۴) فیلسوف آلمانی، ساموئل تایلور کالریج (۱۷۷۲-۱۸۳۴) شاعر و فیلسوف انگلیسی، فردریش ویلهلم ژوزف شلینگ (۱۷۷۵-۱۸۵۴) فیلوسف آلمانی، جان استوارت میل (۱۸۰۶-۱۸۷۳) فیلسوف و اقتصاد دان انگلیسی و فرانسیس هربرت برادلی(۱۸۴۶-۱۹۲۴) فیلسوف انگلیسی ایده آلیست بودند. آیده آلیسم در مقابل رئالیسم، فرامدرنیسم، ماتریالیسم و مارکسیسم قرار دارد.