ابتلای پنهان به ویروسِ کرونا می تواند منشاء شیوع جدیدی باشد؛ دانشمندان در تلاش هستند تا نسبت افراد مبتلای دارای علائم خفیف یا بدون علائم را تخمین بزنند، کسانی که می توانند پاتوژن یا میکروارگانیسم های بیماری زا را منتشر کنند. برآورد نسبت افرادی که به ویروسِ کرونا آلوده شده اما علائمی ندارند، در اولویت پژوهشگران است.
همزمان با شیوع بیماری کرونا در سراسر جهان، تیم های تحقیقاتی در حال رقابت برای درک یک معمای مهم اپیدمیولوژیک هستند و آن اینکه چه نسبت از افراد آلوده دارای علائم خفیف یا بدون علائم هستند و ممکن است ویروس را به دیگران منتقل کنند؟ برخی از گمانه زنی های اولیه از این موارد پنهان نشان می دهد که آنها می توانند ۶۰ درصد از کل مبتلایان را شامل شوند.
بسیاری از دانشمندان گمان می كنند كه گروهی از مبتلایان وجود دارند که امکان تشخیص بیماری در آنها وجود نداشته و دارای علائم هم نمی باشند، زیرا تعداد زیادی از افراد آلوده را نمی توان با علائم شناخته شده از کووید-۱۹ (COVID19) مرتبط كرد. اکثر مبتلایان به عفونت خفیف به اندازه کافی بیمار نمی شوند که به دنبال کمک پزشکی باشند، و احتمالاً روشهای غربالگری گذشته مانند بررسی دمای بدن کارایی ندارد، بنابراین میزان علائم و نقش آن در انتقال ویروس مبهم مانده است.
مایکل اّستِرهّلم (Michael Osterholm)، مدیر مرکز تحقیقات و بیماری های عفونی دانشگاه مینه سوتا در میناپولیس می گوید: “دانستن نسبت موارد بدون علائم یا بیماری های خفیف از آن جهت برای ما بسیار مهم است که درک کنیم چه عواملی منجر به این بیماری همه گیر (epidemic) می شود.”
این متفاوت از گروه هایی است که در تلاشند تعداد موارد گزارش نشده را بفهمند؛ مواردی که به دلیل انجام ندادن آزمایشات کافی از سوی مسئولین از قلم افتاده اند، یا “موارد پیش بالینی” به معنای دوران پیش از بروز نشانه های بیماری یا افرادی که در دوران کمون بوده و علائمی را نشان نمی دهند.
برای سنجش میزان مبتلایانِ پنهان، تیمی از محققان در چین و ایالات متحده با استفاده از داده های بالینی ۲۶۰۰۰ مورد تایید شده ی آزمایشگاهی که به کمیسیون بهداشتی ووهان (Wuhan)، مرکز شیوع بیماری در استان هوبی (Hubei) چین گزارش شده، مدلی را توسعه داده اند.
موارد غیر قابل تشخیص؛ ابتلای پنهان
در گزارشی که در تاریخ ۶ مارس به صورت آنلاین منتشر شده است، این گروه نشان می دهد که تا ۱۸ فوریه، ۳۷۴۰۰ نفر مبتلا به ویروس در ووهان وجود داشته اند که مقامات از آنها بی اطلاع بوده اند. به گفته نویسندگان، بیشتر این موارد گزارش نشده درباره افرادی است که علائمی خفیف داشته یا بدون علائم بوده اند اما همچنان می توانستند ناقل بیماری باشند.
وو تانگ چون (Wu Tangchun) ، یک متخصص بهداشت عمومی در دانشگاه علوم و فن آوری خوآجونگ (Huazhong) در ووهان که راهبرد این مطالعه را بر عهده داشته می گوید: “بر اساس محافظه کارانه ترین تخمین ما، حداقل ۵۹ درصد از افراد مبتلا که در اجتماعات حضور دارند و آزمایشی روی آنها انجام نشده به طور بالقوه ناقل بوده و دیگران را آلوده می کنند. این ممکن است توضیح دهد که چرا ویروس به سرعت در هوبی گسترش یافته و اکنون در سراسر جهان جولان می دهد.”
آدام کوچارسکی (Adam Kucharski)، متخصص مدل سازی بیماری در دانشکده بهداشت و پزشکی لندن ، گفت: “نتایج این تیم در محدوده یافته های چندین مطالعه دیگر بر اساس مجموعه داده های بسیار کوچکتر است. او همچنین می گوید: “این جدیدترین تجزیه و تحلیل از بهترین مجموعه داده های ما است، و این روش پژوهش مستدل و دقیق است.”
جراردو چاول (Gerardo Chowell)، متخصص آماری بیماری های واگیردار دانشگاه ایالتی جورجیا در آتلانتا می گوید: “اما این مدل فرض می کند که همه افراد جامعه این فرصت را دارند که با هر کس دیگری در ارتباط باشند. اما در واقع، شما برای تعامل با بخش کوچکی از مردم مانند خانواده، دوستان و همکاران خود شانس بیشتری دارید.” به گفته وی با فرض وجود این چنین ارتباطات نزدیک، احتمالاً سرعت انتقال بسیار زیاد بوده و تعداد مبتلایان با علائم خفیف یا بدون علائم را تشدید می کند. اما درستی نتیجه آن تقریبی می باشد.
شواهدی بر ابتلای پنهان
یک مطالعه دیگر بر روی ۵۶۵ شهروند ژاپنی که در اوایل فوریه از ووهان خارج شده بودند، انجام شد و بارها و بارها از نظر ویروس و علائم مورد آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مقاله ای که در تاریخ ۱۳ مارس در مجله بین المللی بیماری های عفونی منتشر شد، تیمی در ژاپن گزارش داد که ۱۳ نفر به این ویروس آلوده شده اند که از این تعداد ۴ نفر یا ۳۱ درصد هیچ علائمی نداشتند.
چاول می گوید، احتمالاً بهترین مدارک مستند برای موارد بدون علامت از کشتی کروز پرنسس دایموند (Diamond Princess cruise ship) است که در اوایل فوریه در حالی که در آبهای ژاپن بود، ویروس کووید – ۱۹ در آن شیوع پیدا کرد. این کشتی در قرنطینه بود و ۳،۷۱۱ مسافر و اعضای خدمه بارها مورد آزمایش و نظارت دقیق قرار گرفتند. مطالعه مدل سازی چاول که در ۱۲ مارس در Eurosurveillance منتشر شده، نشان می دهد که حدود ۱۸ درصد از حدود ۷۰۰ فرد آلوده در پرنسس دایموند هرگز علائمی نشان ندادند.
چاول می گوید: “باید به خاطر داشته باشید كه این جمعیت داخل کشتی تعداد افراد مسن زیادی داشت” و افراد مسن در هنگام آلوده شدن به ویروس علائم بیشتر و شدیدتری از خود نشان می دهند، بنابراین وی گمان می کند که میزان عفونت های بدون علامت در یک جمعیت عمومی ممکن است نزدیک به ۳۱ درصدی باشد که تیم ژاپن گزارش داده است.
پس با در نظر گرفتن نتایج حاصل از مطالعات مختلف، چاول فکر می کند که مجموع موارد بدون علامت یا خفیف حدودا ۴۰ تا ۵۰ درصد از کل مبتلایان را نشان می دهد.
انتشارِ ویروس و ابتلای پنهان
اما آیا افراد دارای علائم خفیف یا فاقد علائم دیگران را آلوده می کنند؟ در یک مطالعه چاپ شده در ۸ مارس، یک تیم مستقر در آلمان نشان داد که برخی از مبتلایان به COVID-19 در ابتدای بیماری در گلوی خود سطح بالایی از ویروس را دارند، در حالی که علائم آنها خفیف بوده است. محققان می گویند، ویروس از طریق سرفه ها یا عطسه ها – فرآیندی که به عنوان پخش شدن ویروس شناخته می شود – به دیگران منتقل می شود.
محققان دیروز در نشریه پزشکی نیوانلگند گزارش کردند: تیم دیگری در چین، در ۱۷ نفر از مبتلایان به COVID-19 به سرعت بعد از بیمار شدن تجمع ویروسی زیادی را مشاهده کردند. علاوه بر این، یک فرد آلوده دیگر هرگز علائمی نشان نداده اما مقدار یکسانی از ویروس را مشابه با کسانی که علائم داشته اند، منتشر کرده است.
اّستِرهّلم می گوید: اینها اولین تجزیه و تحلیل دقیق درباره میزان انتشار ویروس در مراحل مختلف بیماری است. این داده ها آنچه را بسیاری از دانشمندان به آن مشکوک هستند تایید می کند: این که برخی از افراد آلوده هنگامی که دارای علائم خفیف یا فاقد علائم هستند ممکن است بشدت ناقل باشند. اما وی همچنان تأکید می کند که مقیاس مساله هنوز مشخص نیست.
بسیاری از دانشمندان بیم دارند که ابتلای پنهان همچنین ممکن است منجر به دست کم گرفتن استعداد ابتلای بچه ها به ویروس شود. یک مطالعه بیش از ۷۰۰ کودک آلوده در چین را نشان داد ۵۶ درصد آنها دارای علائم خفیف یا فاقد علائم بودند.
اگر این یافته ها درست باشند، محققان می گویند اقدامات فوری برای مهار موارد خفیف و بدون علامت که باعث ایجاد بیماری همه گیر می شوند، لازم است. آنها خواستار تعطیلی مدارس، لغو اجتماعات عمومی و به طور کلی نگه داشتن مردم در خانه و خارج از اماکن عمومی هستند.
چاول می گوید: “اجرای اقدامات فاصله گذاری اجتماعی تنها راه جلوگیری از انتشار ویروس است.”
دیدگاهتان را بنویسید