نظریه میدان هیگز
نظریه میدان هیگز به این نوع سوالات می پردازد که؛ آيا خلاء کيهانی واقعاً فضايی تهی از ذرات يا انرژي است؟ خير چرا که بر اساس مدل های موجود، تمامي فضا مملو از ذراتی است که به واسطه انرژی خلاء مستمراً آفريده و نابود می شوند.
اين ذرات که همان ذرات مشهور هيگز هستند و خبر کشف آنها به تازگی در رسانه های جهان منتشر شد تمامی فضای کيهان را همانند يک مِه يا ابر رقيق کيهانی پُر کرده اند.
جدیدترین اندازه گیری ها
بر اساس جديدترين اندازه گيری های صورت گرفته، جرم ذرات هيگز تقريباً ۱۳۰ برابر سنگين تر از پروتون است. اهميت ويژه اين ذرات بدان علت است كه به كمك شدت برهم كنش ساير ذرات بنيادی جهان با ذرات هيگزی که کل جهان را پُر کرده اند می توان جرم ذرات مزبور را توضيح داد.
داستان از اين قرار است كه هر ذره بنيادی در مسير حركت خود در فضا عملاً بايد از ميان انبوهی از ذرات هيگز عبور كند. بنابراين اگر ذره ای، برهم كنش بسيار ضعيفی با ذرات هيگز داشته باشد، به سادگی از ميان آنها عبور خواهد كرد، گويی كه تقريباً جرمی ندارد. اما ذراتی كه برهم كنش شديدی با ذره هيگز دارند، به سختی از ميان انبوه اين ذرات عبور می كنند و همين مسأله سبب می شود كه به گونه ای رفتار كنند كه گويی لختی يا جرم زيادی دارند.
بر اين اساس می توان گفت كه تمامی ذرات بنيادی در لحظه تولد جهان (مِهبانگ) بدون جرم بوده اند اما در كسر بسيار كوچكی از ثانيه پس از آن هنگامی كه ذرات هيگز از انرژی مِهبانگ پديد آمده و كل جهان را پُر كردند به ناگهان برخی از ذرات بنيادی به واسطه برهم كنش با آنها جرمدار شدند. ضمناً ازآنجائيكه ذرات هيگز با خودشان هم برهم كنش می كنند بنابراين آنها هم به نوبه خود دارای جرم شدند. اينگونه بود كه پديده جرم در جهان ما به وجود آمد.
دیدگاهتان را بنویسید