دوست داشتن در مقابل عشق: نظریه زیک رابین در مورد عشق
زیک رابین، روان‌شناس، عشق را متشکل از سه عنصر می‌داند:
- شرط محبت کردن و بودن با فردی دیگر.
- محبت- ارزش‌گذاری نیازها و خوشی‌های دیگران به قدر نیازها و خوشی‌های خود.
- تعلّق- به اشتراک گذاشتن افکار، احساسات و تمایلات خصوصی خود با فردی دیگر.
رابین در کنار مطرح ساختن دیدگاه فوق، دو پرسشنامه نیز برای اندازه‌گیری این متغیرها به وجود آورده است. او درابتدا در حدود ۸۰ پرسش برای به دست آوردن نگرشی که یک فرد درباره عشق دارد طراحی کرد. این پرسش‌ها بر حسب این که منعکس‌کننده احساس دوست داشتن یا احساس عشق بودند، مرتب شده بودند. این دو مجموعه پرسش بین ۱۹۸ دانشجوی دوره کارشناسی توزیع شد و تحلیل‌های آماری بر روی پاسخ‌ها به عمل آمد.
نتیجه به دست آمده به رابین اجازه داد تا ۱۳ پرسش برای «دوست داشتن» و ۱۳ پرسش برای «عشق» را که معیارهای قابل اطمینانی برای این دو متغیر بودند، تعیین کند.
نمونه‌های زیر، مشابه برخی از پرسش‌هایی است که در «مقیاس» وجود دارد:
اندازه‌گیری «دوست داشتن»:
- من احساس می‌کنم که ……….. آدم محکم و استواری است.
- من به نظرات و عقاید ……….. اطمینان دارم.
اندازه‌گیری «عشق»:
- در من یک حس قوّی انحصارگری نسبت به ……….. وجود دارد.
- خیلی دوست دارم که ……….. با من محرمانه صحبت کند.
- من برای ……….. تقریباً هر کاری خواهم کرد.
مقیاس‌هایی که رابین برای اندازه‌گیری این دو فاکتور ارائه کرد، مؤید نظریه او درباره عشق بودند. رابین در مطالعه دیگری برای تعیین این که آیا این مقیاس‌ها واقعاً عشق را متمایز می‌سازد یا نه، به این نتیجه رسید که دوستان خوب، امتیاز بالایی در مقیاس «دوست داشتن» به دست می‌آورند امّا فقط افراد خاصی می‌توانند در مقیاس «عشق»، امتیاز بالا کسب کنند.
عشق یک مفهوم عینی نیست و بدین خاطر اندازه‌گیری آن دشوار است. «مقیاس دوست داشتن و عشق» رابین، روشی را برای اندازه‌گیری احساس پیچیده عشق پیشنهاد می کند…
دیدگاهتان را بنویسید