بخش چهاردهم ایسمولوژی ؛ از جین‌گرایی تا کابالیسم
بخش چهاردهم ایسمولوژی را اختصاص داده ایم به برخی از مکاتب دینی و معنوی. در این بخش از مجموعه مقالات ایسمولوژی ما از جِینیسم آغاز کرده‌ایم و با پرداختن به مکتب کابالیسم مقاله را به ادیان برده‌ایم.
بخش چهاردهم ایسمولوژی ؛
جِینیسم Jainism جین‌گرایی:
پیروی ازدین مقدس و باستانی جِین که هدفش پاکسازی روحانی و رستگاری بشر می باشد. جین گرایی قبل از میلاد در هند رواج داشت اما با ظهور هندوگرایی رو به افول نهاد و به دو ناحیۀ گجرات و راجستان در غرب هند محدود گردید. اصول آن از سوی بنیانگذارش یعنی مهاویرا (۵۲۶-۵۴۰ ق.م) نقل شده است. براساس اصول این آیین، جهان مادی ابدی است و در چرخۀ بزرگی که پایانی ندارد، پیش می رود. این آیین مانند همۀ ادیان هندی به قانون جهانی کارما معتقد است و می گوید همۀ اعمال و اندیشه های آدمی نتایجی به بار می آورد که بر اعمال آینده تأثیر می گذارد و سلسلۀ علت و معلول را تشکیل می دهد. پیروان آن، بجای خدایان به کمال پذیری روح فردی و جهان غیرمخلوق و ابدی معتقدند. آنان برای همۀ موجودات احترام قایلند، همیشه روزه می گیرند، دست به خشنونت نمی زنند و گیاهخوار هستند. از نظر آنها، جهان دارای قوانینِ ثابت است و از پنج عنصر تشکیل شده است: جیوا (روح)
، پوگدالا (ماه یا اتم)، آکاشا (فضا)، آدهارما (بقایا) و دهارما (حرکت). برخی از پیروانش، زمان را نیز عنصر ششم می دانند. در مقابل هندوگرایی است.
بخش چهاردهم ایسمولوژی ؛
جودائیسم Judaism یهودیت‌گرایی:
پیرویی از قوانین، اصول و سننی که در تورات و تلمود ـ مجموعه سنن ربانی یهودیت ـ ثبت شده است. آنان به خدای یگانه اعتقاد دارند و کتاب مقدسشان تورات می باشد که بر حضرت موسی (ع) پیامبر قوم بنی اسرائیل نازل گردید. مهمترین عید یهود، فِصح می باشد که در اوایل بهار به یاد خروج بنی اسرائیل از مصر برگزار می شود. مهمترین فِرَق قدیمی آن عبارتند از: اِسنیان، صدوقیان و فریسیان. در تاریخ معاصر نیز فرقۀ حسیدیان نمودار گشته است. در قرن هیجدهم، نهضت جدیدی به نام تجدد یهودیت در اروپا و امریکا ظهور یافت. این گروه برخلاف سنت گرایان، بسیاری از محدویت های دینی را از میان برداشتند و استعمال زبان های محلی را در عبارت جایز شمردند. گرچه تورات سرشار از تعالیم حکمت آموز، داستان ها و رمز و رازهای الهی است اما معبد بزرگ اورشلیم که مرکز ادب و تشریفات مذهبی و عبادی قوم یهود در قرون متمادی بشمار می رفت، کشتارگاهی بود که روحانیونِ آن، قصابانش بشمار می آمدند و قربانی حیوانات راهی برای پرستش و خشنودی پروردگار بشمار می رفت. یهودیان در کنیسه و سالن های مطالعۀ خاخام ها گرد هم می آمدند تا به بررسی و تجزیه و تحلیل تلمود و سایر تفاسیر و قوانین پرداخته و آنها را موشکافی نمایند و به عبادت بپردازند. در زمان غیبت پادشاهان و روحانیون یهودی، زندگی روزمره به عبادت و شکرگزاری، پیروی از آداب غذایی خاص و سَبت ـ شنبه روز تعطیل یهودیان ـ اختصاص می یافت. نوزادانِ پسر، هشت روز پس از تولد، ختنه می شدند. به نظر آنان، عمل ختنۀ پسران به نشانۀ عهدی می باشد که خدا با این قوم بسته است. برای پسران ۱۳ ساله که مکلف گشته و برای نخستین بار تورات می خواندند و از اعضاء بالغ عشیره بشمار می آمدند، جشنی برگزار می گردید. برای هر دو جنس ـ زن و مرد ـ ازدواج و مراسم تدفین برگزار می شد و این کار را ضامن بقاء جامعه می دانستند.
بخش چهاردهم ایسمولوژی ؛
یونگیانیسم Jungianism یونگ‌گرایی:
گرایش به اندیشه ها وعقاید روان شناختی، مذهبی و ادبی کارل گوستاو یونگ (۱۹۶۱-۱۸۷۵) روان شناس سوئیسی. وی در جوانی از پیروان زیگموند فروید (۱۹۳۹-۱۸۵۶) روانکاو اتریشی بشمار می آمد اما در سال ۱۹۱۴ نظریات متفاوتی در مورد ضمیر خودآگاه یا نیمه خودآگاه با تفکرات فروید ارائه نمود. زبان ناخودآگاه یونگ، سمبل و نشانه هایی هستند که در ادبیات اساطیری جهان و در مذاهب مختلف یافت می شوند. هدف روانکاورانِ یونگ گرا، هماهنگی و فردگرایی، آشتی دوبارۀ خودآگاه، درون و بیرون، حیوانیت و روحانیت و وجوه دنیوی غیرتجربی شخصیت است. در این نوع روان شناسی، درون گرایی و برون گرایی حالات ماهیتی تفکر و احساس می باشند. درون گرایان برخلاف برون گرایان، افرادی شهودی هستند و با دنیای درون خود ارتباط نزدیک تری دارند تا با دنیای بیرون. یک شخصیت تکامل یافته، در هر دو حوزه بطور یکسان احساس راحتی می کند.
بخش چهاردهم ایسمولوژی ؛
کابالیسم Kabbalism کابالیسم:
پیروی از عرفان یهودی که در قرن دوازهم در پروونس و درۀ رین آغاز شد و در اسپانیا و فلسطین اشغالی گسترش یافتو در قرون متمادی آداب و رسوم و قوانین کابالیسم بصورت شفاهی تنها در اختیار تعدادی اندک از برگزیدگان قرار می گرفت و بجای فلسفه و حکمت الهی مورد توجه بود. آنها کیهان شناسی و علوم مابعدالطبیعه را مانند گنوستیک گرایی و نوافلاطون گرایی گسترش دادند. کابالیست معتقدند جهان از حروف، اعداد یهودی و سفیروت ـ آخرین گروه از ده فرمان الهی ـ تشکیل شده است که در حالت خالص و مطلق اینساف (ابدی و تغییرناپذیر) و در حالت مادی، شخینا (تجلی پروردگار و تجسم و ظهور روح در قوم بنی اسرائیل) نامیده می شود. کابالیست ها از طریق تمرکز به مقام سفیروت می رسند و با خداوند یکی می گردند. بسیاری از آنان به تناسخ اعتقاد دارند. آنها تورات را با استفاده از حروف و کلمات، بصورت رمزی نوشته اند. زُهار (اسپلندور) بزرگ ترین کتاب کابالیست هاست که حاوی میدراش (دستورات تورات)، مواعظ، سخنرانی ها، الهامات، مکالمات، عهدنامه ها و سایر مطالب می باشد. به نظر برخی، این کتاب در دهه ۱۲۰۰ میلادی توسط موشه بن شم توو دولیون کابالیستِ اسپانیایی نوشته شده است اما یهودیان این کتاب را اثر شیمون بار یوچای می دانند که در قرن دوم میلادی در فلسطین می زیست.
دیدگاهتان را بنویسید